Γεννήθηκε και δραστηριοποιήθηκε την ίδια εποχή με τον Νικηφόρο Λύτρα, τον Γεώργιο Ιακωβίδη, τον Γεώργιο Ροϊλό, τον Θεόδωρο Βρυζάκη, του Ιωάννη Αλταμούρα, τον Κωνσταντίνο Βολανάκη κ.ά., με όλους εκείνους τους πραγματικά μεγάλους εικαστικούς που, ακόμη και σήμερα, δεν έχουμε (στην Ελλάδα) καταλάβει την αξία και την επίδραση που είχαν παγκόσμια, στη ζωγραφική, στους ίδιους τους καλλιτέχνες μα και στο αισθητήριο όλων μας, στο πώς αντιλαμβανόμαστε, δηλαδή, το Ωραίο.
Κάνετε τις δέουσες συγκρίσεις και θα καταλάβετε..
Ο Νικόλαος Γύζης, όπως και τόσοι άλλοι σπουδαίοι που έδωσαν μια προστιθέμενη τιμή στο καλλιτεχνικό προϊόν αυτού του έθνους, ούτε αξιολογήθηκαν και ούτε βέβαια αξιοποιήθηκαν ευπρεπώς. Ούτε από τους σύγχρονούς τους (…αλίμονο), ούτε όμως και από τους μεταγενέστερους.
Ο Νικόλαος Γύζης, σαν σήμερα, κηδεύτηκε σε νεκροταφείο του Μονάχου.
Το εκπληκτικό αυτό ζωγραφικό έργο του, είναι «ο Χορός των Μουσών».
——————————————————————-
Όταν νοιώθουμε πως αποτελούμε κάτι …μοναδικό, ιδίως όσοι παράγουμε όποιας μορφής τέχνη, καλό και χρήσιμο είναι, κάπου-κάπου, να υποβάλλουμε τον εαυτό μας σε διαδικασία συγκρίσεων.
(Ίσως, η πιο συχνή συμβουλή που δίνω σε μαθητές μου).
*Άρθρο του Ηλία Μπουντούρη σε ελληνικό διαδικτυακό ΜΜΕ