Ήλθε η ώρα για τα Ζαγοροχώρια να ενταχθούν επιτέλους
στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Και όχι απλά ως Μνημείο﮲ αλλά ως Πολιτιστικό Τοπίο !
Σας ευχαριστώ για τα συγχαρητήρια που μου εκφράζετε,
ασφαλώς και το θεωρώ μεγάλη μου επιτυχία.
Όμως, ξέρετε κάτι; Δεν είναι προσωπική μου επιτυχία.
Τα Ζαγόρια άνθισαν πριν χρόνια, μετά από την κάπως δύσκολη μα, τελικά, αίσια συνεργασία που είχα με τους Συλλόγους που μου είχαν αναθέσει τη Μελέτη για την καταγραφή και ανάδειξη των πολιτιστικών και περιβαλλοντικών ιδιαιτεροτήτων των χωριών τους, με σκοπό βέβαια την προβολή αυτών.
Ωστόσο, ό,τι επιτύχαμε, το επιτύχαμε χάρη και στην προσπάθεια των κατοίκων. Αφού, εκείνοι ήταν που έπρεπε να ξεχάσουν την άμετρη υλοτομία, να ξεχάσουν την επιπόλαιη εξόρυξη πετρωμάτων, να ξεχάσουν την επί αιώνων ανεξέλεγκτη βοσκή των ζώων τους, καθώς έτσι προέκυπτε μία αλόγιστη εκμετάλλευση της φύσης.
Εκείνοι ήταν που έπρεπε να συμμορφωθούν με τους κανόνες που επέβαλλε η διατήρηση των παραδοσιακών στοιχείων στην αρχιτεκτονική των κτηρίων τους και να αρχίσουν έτσι να ξοδεύονται παραπάνω για κάθε οικοδόμηση, ανακαίνιση κλπ.
Και εκείνοι ήταν που, μετά από παρότρυνση δική μου και των τοπικών Συλλόγων, κατόρθωσαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές ασχολίες για να γίνουν …πανδοχείς και εστιάτορες.
Και λέω «κάπως δύσκολη συνεργασία», διότι οι κάτοικοι πείθονταν δύσκολα. Ξέρετε πώς είναι να πειστείς για να αποδομήσεις, για να απαρνηθείς σχεδόν όσα σε ανέθρεψαν;
Χωρίς στήριξη.
Πού ήταν εκείνα τα χρόνια η Πολιτεία;
Πού ήταν η τότε Νομαρχία;
Πού ήταν οι Δήμαρχοι και οι Κοινοτάρχες;
Η υποβολή του φακέλου για ένταξη των Ζαγορίων στην UNESCO, αν και τραγικά αργοπορημένη, ασφαλώς και είναι μία ευτυχής εξέλιξη για την Ελλάδα. Και θα περιλαμβάνει τεκμηρίωση πολιτισμικών, περιβαλλοντικών, ιστορικών και αρχαιολογικών στοιχείων της περιοχής.
Και εμένα αυτό, μου δίνει χαρά μεγάλη.
Αγωνίστηκα τόσα χρόνια για ετούτη την έκβαση.
Ας μην λειτουργήσει όμως και πάλι σαν μία ευκαιρία να επενδύσουν κάποιοι πολιτικοί στο χρηματιστήριο της …αυτοπροβολής, προκειμένου να πιστωθεί απλά σε αυτούς η δόξα του επιτεύγματος, αγνοώντας τις ανάγκες των κατοίκων των χωριών.
Είναι η πρώτη ελληνική υποψηφιότητα στον τομέα του πολιτιστικού τοπίου. Και είναι βέβαιο πως η ένταξη θα προσδώσει μεγάλη υπεραξία στην περιοχή. Απαιτεί όμως και αναπόφευκτες υποχρεώσεις. Που, πολλές από αυτές, θα κληθούν να τις ικανοποιήσουν
όσοι διαμένουν, όσοι επιχειρούν, όσοι δραστηριοποιούνται στα Ζαγοροχώρια.
Και οι οποίοι, όπως δείχνουν τα δεκάδες τηλεφωνήματα και μηνύματα που λαμβάνω ως τώρα, έχουν αναστατωθεί.
Ας γίνει λοιπόν προσεκτικά η σύνταξη του φακέλου από το Υπουργείο.
Προσεκτικά και η συνεννόηση με τους κατοίκους και τους επιχειρηματίες.
Διότι μόνον έτσι, θα τύχει η επικείμενη ένταξη και της ανάλογης αποδοχής.
Ώστε, όταν έλθει η ώρα (…πλησιάζει)και του επόμενου Πολιτιστικού Τοπίου για να αναγνωριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO, να είναι και η κοινωνία σύμφωνη και όχι επιφυλακτική, ούτε εναντιωμένη, σε κάτι τόσο, μα τόσο σπουδαίο για τη χώρα μας.
Ilias Bountouris
