Τα δάπεδα των Μακεδονικών ανακτόρων, είναι αυτά που, για πρώτη φορά στην ιστορία της ελληνικής τέχνης, ντύνονται με ψηφιδωτά. Κάποιοι αρχαιολόγοι εικάζουν πως η τεχνική αυτή προέρχεται από τους Κρήτες της Μινωικής περιόδου οι οποίοι επίστρωναν τα δάπεδά τους με θαλασσινά βότσαλα, ενώ κάποιοι άλλοι θεωρούν πως έλκει την καταγωγή της από τις επιδαπέδιες κατασκευές βοτσαλοψηφίδων, στην Ασσυρία και την Φρυγία.
Έτσι και οι Μακεδόνες, χρησιμοποιούν αρχικά βότσαλα, θαλασσινά ή ποταμίσια. Αν και τα χρώματα των βότσαλων είναι περιορισμένα – άσπρο, γκρίζο, μαύρο, ώχρα ή και χοντροκόκκινο – εντούτοις τα δουλεύουν με τόση επιδεξιότητα, που παράγουν αριστουργήματα. Οι παραστάσεις συνήθως απεικονίζουν θέματα από την μυθολογία, ωστόσο οι συνθέσεις έχουν σχέδιο άρτιο και φιγούρες με κίνηση και δυναμισμό. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η χρήση της τερακότας και η τοποθέτησή της στο περίγραμμα της φιγούρας, με αποτέλεσμα το ανθρώπινο σώμα να μοιάζει σαν να ξεκολλά από τη σύνθεση.
* Απόσπασμα από ομιλία του Ηλία Μπουντούρη σε συνέδριο για το ψηφιδωτό