Πάνε αρκετά χρόνια από τότε που ένας Βέλγος επιχειρηματίας, παρακινούμενος από Έλληνα φίλο του, σχεδιαστή μόδας, αγόρασε ένα παραδοσιακό σπίτι στην Οία της Σαντορίνης.
Το σπίτι μικρό, όπως και τα περισσότερα τότε, είχε μία ισόγεια σάλα και ένα υπόσκαφο υπνοδωμάτιο.
Κι απ’ έξω ήταν λευκό, σαν και τα σπίτια σε όλες τις Κυκλάδες.
Οι περισσότεροι Έλληνες θεωρούν το άσπρισμα των εξωτερικών τοίχων μία ευφυή μέθοδο των νησιωτών, για να προστατευτούν από τον ζεστό ήλιο, μα η αλήθεια είναι πως το ασβέστωμα των τοίχων, εσωτερικών και εξωτερικών, στην αρχή επιβλήθηκε με διάταγμα Μεταξά ενώ, στη συνέχεια,
αντιπροσώπευε την αδυναμία του φτωχού Κυκλαδίτη για κάτι ακριβότερο και αργότερα, την επιπόλαιη μεθοδολογία της Πολιτείας να προβάλλει τη χώρα.
Το μοναδικό, ίσως, νησί που δεν τήρησε αυτόν τον κανόνα, ήταν η Σύρος.
Ο Βέλγος επιχειρηματίας, πριν λίγο καιρό είχε γνωρίσει τον Ηλία Μπουντούρη, ο οποίος τότε βρισκόταν για δουλειά στο Ιnstitut Notre-Dame, στην Βέλγικη πόλη Arlon, κοντά στα σύνορα με το Λουξεμβούργο.
Αφού αγόρασε το σπίτι στην Οία, κάλεσε εκεί τον Ηλία Μπουντούρη, προκειμένου να τον συμβουλευτεί για το πώς έπρεπε να ανακαινίσει το σπίτι ώστε να ενταχθεί αρμονικά στο νησιώτικο περιβάλλον.
Ο Ηλίας Μπουντούρης, ήταν ήδη πεισμένος πως από την αρχαιότητα στο νησί -καθώς επίσης και σε άλλα νησιά των Κυκλάδων- οι εξωτερικοί τοίχοι των σπιτιών ήταν βαμμένοι με χρώμα.
Θέλοντας να αναδείξει τον ιδιαίτερο πολιτισμικό χαρακτήρα της Σαντορίνης, ενός από τα πιο αδικημένα ως τότε νησιά, συμβούλεψε τον Βέλγο να επικαιροποιήσει τα τοπικά αρχιτεκτονικά στοιχεία και, ενώ όλα τα υπόλοιπα σπίτια ήταν κατάλευκα, εκείνος να προσθέσει χρώμα.
Ο επιχειρηματίας πείστηκε.
Με την κατάλληλη τεχνοτροπία και με τη χρήση υλικών από τη Θηραϊκή γη, το σπίτι βάφτηκε πορτοκαλί – κεραμιδί. Και ισορρόπησε όμορφα με το βαθύ μπλε του Αιγαίου.
Ο φίλος του, ο σχεδιαστής μόδας, ζήλεψε.
Και πείστηκε επίσης να βάψει και το δικό του σπίτι, μωβ αυτή τη φορά, ταιριάζοντάς το ιδανικά με το πορτοκαλί – κεραμιδί, 30 μέτρα πιο πέρα.
Και ύστερα ζήλεψε και ο τρίτος, ένας άλλος γείτονας του σχεδιαστή.
Και πείστηκε να βάψει το δικό του φωτεινό πράσινο, για να μπορέσει να συμπληρώσει αρμονικά το μωβ.
Κι έπειτα άλλος ένας, με ώχρα κι άλλος με γαλάζιο.
Κι έπειτα κι άλλος, κι άλλος, κι άλλος..
Για πολύν καιρό, ο Ηλίας Μπουντούρης,
χρειάστηκε να υπερασπιστεί την τότε απόφασή του αρκετές φορές.
Όμως σιγά-σιγά, το πράγμα πήρε τον δρόμο του.
Και τα χρόνια πέρασαν.
Η Οία σήμερα, θεωρείται σαν ένας από τους ομορφότερους και τους πλέον επισκέψιμους προορισμούς σε όλον τον κόσμο.
Και ο Ηλίας Μπουντούρης, εξ αιτίας και εκείνης της εργασίας του, συμπεριλήφθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στον κατάλογο του περιοδικού που εκδίδει η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ σε συνεργασία με τη Σχολή του Πανεπιστημίου «Ευρωπαϊκές Κουλτούρες», κατάλογο με όσους πρόσφεραν στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό φροντίζοντας να αναδειχθεί η πολιτιστική ταυτότητα του τόπου τους.
* Από ευχαριστήρια επιστολή του Ηλία Μπουντούρη, όπως αναγνώστηκε από συνεργάτη του σε διεθνές φόρουμ, με αφορμή την παραλαβή τιμητικού βραβείου