Με ρωτάτε συχνά, αν αντιμετώπισα δυσκολίες στο έργο μου σχετικά με την Ανάδειξη του Τοπικού Πολιτισμού, αν πτοήθηκα από αυτές ή αν ίσως τις θεώρησα ως πρόκληση.
Με ρωτάτε ακόμη, αν είμαι ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα καθώς επίσης, πώς τελικά προέκυψε και η Ανάδειξη των ιδιαίτερων πολιτιστικών στοιχείων του κάθε τόπου, βοήθησε ουσιαστικά και τόσο αποτελεσματικά τον τουρισμό.
Θα σας απαντήσω ως εξής:
Λιγοψύχησα αρκετές φορές, δεν τίθεται θέμα.
Αλλά ο δρόμος είχε πια ανοίξει και έπρεπε να προχωρήσω.
Ξέρετε τι, κάθε πολιτιστικό επίτευγμά μου που εξυπηρετεί την τουριστική ανάπτυξη, το νιώθω σαν παιδί μου. Και τα παιδιά μου, έχω μάθει να τα κρατώ από το χέρι και να προχωράμε.
Να τα προστατεύω, να τα βοηθώ, να τα διδάσκω, να τα καθοδηγώ.
Κάπου – κάπου να τα μαλώνω, να τα επιβραβεύω ή να τα καμαρώνω από μακριά.
Άλλες φορές πάλι, να κοντοστέκομαι, να ζυγιέμαι και να επαναπροσδιορίζω τη στάση μου.
Όμως ύστερα, να ξεκινάμε και πάλι.
Αυτή την πρακτική εφαρμόζω και σε ό,τι αφορά στην καταγραφή και στην τουριστική αξιοποίηση των πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων της κάθε περιοχής.
Θεωρώ πάντως, πως κάθε δράση μου αποδεικνύει απλά το αυτονόητο.
Ότι, αν το πολιτιστικό προϊόν είναι υγιές, αποκτά την δική του δυναμική στην αγορά.
* Από την ομιλία του Ηλία Μπουντούρη
στην Ημερίδα που πραγματοποιήθηκε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού
* Η φωτογραφία δείχνει ένα άψογης τεχνικής, πέτρινο, τοξωτό, ηπειρώτικο Γεφύρι.
Συμπεριελήφθη από τον Ηλία Μπουντούρη, ως επισκέψιμος προορισμός, στη Μελέτη που του ανέθεσε μεγάλο ξενοδοχείο των Ιωαννίνων
