Δεν ξέρω αν ο Σοφοκλής αναδεικνύει την δύναμη με την οποία μας οπλίζει ο έρωτας ώστε τελικά να περιφρονούμε τον κάθε κίνδυνο.
Δεν ξέρω καν αν ο Σοφοκλής τελικά μας ωριμάζει, αφού κάποτε θα πρέπει όλοι να επιλέξουμε μεταξύ της υποταγής μας στην ασφάλεια μίας εξουσίας ή της περιφρόνησης αυτής, τιμώντας το προσωπικό μας σύστημα αξιών.
Αυτό που ξέρω όμως είναι πως, για όλα αυτά, η «Αντιγόνη» -σε σκηνοθεσία του Λιθουανού Τσέζαρις Γκραουζίνις- που θα δούμε απόψε στην Επίδαυρο, είναι η ωραιότερη σωζόμενη αρχαία τραγωδία.
Με μία αιώνια αντιπαράθεση πολιτικής και ηθικής.
Με μία θυσία που υποκρινόμαστε πως δεν άξιζε.
Με μία Αντιγόνη, θλιβερό σύμβολο.