Κάτω από τα δάση της κεντρικής Ευρώπης, κρύβονται τελικά τα πιο εντυπωσιακά τοπία.
Αυτό είναι το Σπήλαιο Postojna, είναι δύο εκατομμυρίων ετών και ανακαλύφθηκε τον 17ο αιώνα. Έχει μήκος 24 χλμ, από τα οποία τα περίπου 5,3 χλμ είναι επισκέψιμα και η θερμοκρασία του είναι σταθερή στους 10 βαθμούς Κελσίου.
Το σπήλαιο μορφοποιήθηκε καθώς κυλούσε ο καρστικός –χαμένος πια- ποταμός Pivka, σχηματίζοντας λίμνες, ποτάμια και φαράγγια, ενώ φιλοξενεί πλάσματα που δεν έχουν αντικρίσει ποτέ το φως της ημέρας.
Η είσοδός του βρίσκεται στη νοτιοδυτική Σλοβενία και εκτείνεται ως την Αδριατική.
Οι Σλοβένοι έχουν αναπτύξει ένα πολύ καλά οργανωμένο σύστημα υποδοχής και φιλοξενίας των τουριστών.
Πραγματοποιούνται συνεχώς ξεναγήσεις και μάλιστα σε διάφορες γλώσσες ενώ το σπήλαιο είναι πλήρως προσβάσιμο σε παιδιά με καρότσι ή σε ΑΜΕΑ.
Λειτουργεί μία μόνιμη έκθεση και υπάρχουν καταστήματα με αναμνηστικά, τουαλέτες, εστιατόρια και café αλλά και δωρεάν WiFi παντού.
Το εισιτήριο (για τα ελληνικά δεδομένα) είναι σχετικά ακριβό -κοντά στα 30 ευρώ- ωστόσο όταν βγαίνεις από το σπήλαιο έχεις καταλάβει το γιατί, καθώς και οι υπηρεσίες είναι εξαιρετικές (επίσης σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα).
Εγώ, μάλιστα, είχα προτείνει να είναι και ακριβότερο.
Το σπήλαιο είναι από τα ελάχιστα που διαθέτουν τρενάκι για να μεταφέρονται οι επισκέπτες στα σημεία συνάντησης με τους ξεναγούς.
Το τρενάκι ξεκίνησε τα πρώτα δρομολόγια το 1872· τότε, βέβαια, το έσπρωχναν εργάτες, κάτι που συνεχίστηκε ως τις αρχές του 20ού αι. όταν και λειτούργησε με ατμομηχανή που και αυτή αντικαταστάθηκε το 1945 με ηλεκτρική.
Το σπήλαιο έχει τέτοια τουριστική αξία που φωτίστηκε για πρώτη φορά το 1884, όταν δεν φωτιζόταν ούτε καν η Λιουμπλιάνα, σημερινής πρωτεύουσας μα και πρωτεύουσα της τότε Carniola, μίας ιστορικής περιοχής στα όρια της Αυστροουγγαρίας που περιελάμβανε τμήματα της σημερινής Σλοβενίας.
* Η Λιουμπλιάνα έγινε πρωτεύουσα της Carniola από το 2ο μισό του 13ου αι. Οι προηγούμενοι άρχοντες είχαν την έδρα τους στο Kranj -που είχε πιο ήπιο κλίμα και εύκολη πρόσβαση- και ενίοτε στο Kamnik.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η περιοχή βρισκόταν υπό την κατοχή των Γερμανών. Εκείνοι, μη σεβόμενοι την ιστορία του σπηλαίου, είχαν αποθηκεύσει μέσα σε αυτό σχεδόν 1.000 βαρέλια με καύσιμο αεροσκαφών. Σε μία άστοχη αντεπίθεση των Σλοβένων Παρτιζάνων, το 1944, τα βαρέλια πήραν φωτιά η οποία έκαιγε για επτά ημέρες, προκαλώντας τεράστιες ζημιές στο σπήλαιο.
Στα σκοτάδια του σπηλαίου διαμένουν διάφορα αμφίβια. Το πιο πολυσυζητημένο, όμως, είναι ο «Πρωτέας» (Proteus Anguinus), ένα είδος προϊστορικής, τυφλής σαλαμάνδρας που φτάνει τα 25 εκατοστά, ζει μέχρι και 100 χρόνια ενώ μπορεί να μείνει δίχως τροφή έως και 10 χρόνια.
Η φιγούρα του Πρωτέα αποτελεί σήμα κατατεθέν της Σλοβενίας, φιγουράρει δε και στο παλαιό νόμισμα της χώρας.
Πολύ κοντά στο Σπήλαιο βρίσκεται και ένα κάπως …ασυνήθιστο ξενοδοχείο.
Το ξενοδοχείο Jama.
Κτισμένο το 1971, όταν στην Γιουγκοσλαβία άνθιζε η οικοδομική δραστηριότητα (σημειωτέον, οι χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας διαθέτουν από τότε τα πιο «έξυπνα» κτήρια στην Ευρώπη), έχει φιλοξενήσει πολλούς ηγέτες από όλον τον κόσμο.
Κατά την διάρκεια μίας πρόσφατης ανακαίνισης, ανακαλύφθηκε κάποια μυστική πόρτα η οποία οδηγούσε στο… παρελθόν. Ανοίγοντας την πόρτα εμφανίστηκαν αρκετά κρυμμένα δωμάτια με επίπλωση του ΄70, κιβώτια με εκατοντάδες κασέτες και τερματικά τηλεφώνων που συνδέονταν με τα δωμάτια του ξενοδοχείου μα και αλλού.
Ήταν μυστικές αίθουσες της κομμουνιστικής αστυνομίας για τηλεφωνική παρακολούθηση..
Πώς έμπαιναν στα δωμάτια; Μα, μέσω του Σπηλαίου Postojna.
Σήμερα, το ξενοδοχείο κάνει αυτό που συνηθίζουν παντού (έχουμε πει, εκτός από την Ελλάδα)·
λειτουργεί τον χώρο ως επισκέψιμο μουσείο.
